تنهنجي آهي مست جواني واهه ڙي اوهه.
تنهنجو ناهي ڪو مَٽ ثاني واهه ڙي واهه.
تنهنجي آهي محبت موهي مست ڪيو،
تو ڪئي آهي دل ديواني واهه ڙي واهه.
تنهنجا جلوا مون کي جڳ ۾ جيارن ٿا،
تنهنجا مون تي ٿورا جاني واهه ڙي واهه.
تنهنجن ٽهڪن ساڻ ٽڙي ٿا گل پون،
مکڙين تي تو ڪئي احساني واهه ڙي واهه.
پنهنجا نيڻ وڇايان تنهنجي آمد تي،
مُرڪن ساڻ ڪيان مهماني واهه ڙي واهه.
حوب فلڪ جي چنڊ ستارن کي پيارا،
حسن تنهنجي تي آ، حيراني واهه ڙي واهه.
بادشاهي کان بهتر آهيان ڀائيندو،
تنهنجي در جي درباني واهه ڙي واهه.
منهنجي دل جي هاڻ ته ساري دنيا تي،
سونهن تنهنجيءَ جي آ، سلطاني واهه ڙي واهه.
اويس ”قرنيءَ“ کي به ڏئي وئين دل سان تون،
دل واري اي دوست نشاني واهه ڙي واهه.