ويران ڳوٺ ڳليون ويران رستا آهن،
هِت هُت اسان جي پيار جا هلندا قصا آهن.
پنهنجي محبت کي لڳي ڪنهن جي ته نظر آهي،
ڇنين يار ويا مون کان مرڻ جا خدشا آهن.
هرڪو منهن ٿو موڙي ڇڏي دل صفا ٿو ٽوڙي،
دشمن پراوا ناهن پر پنهنجا ئي رشتا آهن.
محبوب بنان زندگي گذاري نٿو سگهان مان،
دل ٿي وئي آ ٽوٽا، ڄڻ پرزه شيشا آهن.
هن دنيا جي ڄڻ نه پئي ٿي ڪائي خبر،
پيار تنهنجي جا چڙهي مون تي ويا نَشا آهن.
رات ڏينهن رُلندو رهان ٿو مليا ڪو نه آهيون،
اڃا ته آهي دُوري، وڏا ڪيئي ويڇا آهن.
رات ڏٺو مون خواب ۾ اويس ”قرني“ آيو،
خوش ڏاڍو مان آهيان جو جاڳي پيا جذبا آهن.