تون نه هيئن تنهنجي وري ياد آئي،
روئي ويٺو آهيان جو، چري ياد آئي.
مان ته رلندو وتان ٿو تنهنجي ڪري،
لڳي باهه دل تي آ، ٻري ياد آئي.
منهنجي زندگي آ، اڌوري تو کانسواءِ،
لڙڪ لاڙي ويٺس پر، تري ياد آئي.
تنهنجي يار وڇوڙي جيءُ آ، جهوريو،
مري ويندو سانءِ جو مري ياد آئي.
تنهنجي وئي آ، سَري منهنجي ڪا نه ٿي سري،
تو وِساري ڇڏيو مون کي، سري ياد آئي.
تنهنجو عڪس اکڙين ۾ اٽڪيل آهي،
گهڙي پيار واري جا، ڀري ياد آئي.
آهيان افسوس ۾ ۽ سوچيان ٿو پيو،
اکين جي اڳيان هئي، سا پَري ياد آئي.
ننڍپڻ جون يادون اک ٻوٽ واريون،
گهمي پئي گهٽين ۾ ڇوڪري ياد آئي.
صبح سانجهي اويس درشن ٿيندو هو،
تنهنجي چاهت ”قرني“ کري ياد آئي.