سونهن ۽ سچ جو سردار آ، سُهڻو سچل،
هر پانڌيئڙي جي روح جو قرار آ، سُهڻو سچل.
ڏيندو هو سچ جو درس هر دَمُ سائين،
ڪُوڙن جي مٿان وار آ، سُهڻو سچل.
سندس فيض سان ڪيئي فيضياب ٿي ويا،
هر سخاوت نروار آ، سُهڻو سچل.
ڪو نه ڇڏيائين آستانو درازن مان دلبر،
دل جو دولهه ۽ دلدار آ، سُهڻو سچل.
نانءُ جنهن سڏايو عبدالوهاب سچل سرمست،
حقيقت هر حال ۾ حيادار آ، سُهڻو سچل.
حق جي ڳالهه ڪري ويو صوفياڻي،
سڀني صوفين جو پڳدار آ، سُهڻو سچل.
هر روز صحن تي ميلا مچن ٿا ”قرني“ اويس،
هر ڪنهن جي نيڻن جو ٺار آ، سُهڻو سچل.