پرينءَ جون يادون سانڍي رکيم سڀ ساهه ۾،
حسينن جي ادائن جو مان آهيان ڪُٺل.
جانان! جا نيڻ آهن نشيلا نرالا تکا تيرن کان،
مون کي وڻندا آهن هن جا نيڻ نياريءَ ڪجل.
هوندو جڏهن سامهون آ سهڻو سڄڻ سائين،
ڄن سانوڻيءَ ۾ لڳندو آ مون کي پيارو سرمنڊل.
اٿم رات ڏينهان قلم ۽ پنا هتن ۾ پيو لکان،
توتي لکيا اهن هاڻي ڪيترائي يار گيت غزل.
تو جيڪي مڪا آهن مون ڏانهن خط ۽ تحريرون،
مون وٽ ساريون نشانين جيان آهن سانڀيل.
تون اچ ته ٻئي گڏجي گهمون هن آڪاش تي،
ڪينڪي روڪيندا، اسان کي هي سارا بادل.
”قرني“ اويس تنهنجو عاشق آهي سدائين،
توکانسواءِ رهي ٿو منهنجو من سدائين هيڪل.