تنهنجا ناز نخرا وڻن ٿا پيارا هِن،
بي قرار دل لئه اُهي ئي سهارا هِن.
تنهنجا نيڻ مست الست مئي ۾ ڀريل هِنِ،
نينهن واري نشي ۾ امرت ڌارا هِن.
پرين تنهنجي نيڻن جهڙا ڪنهن جا نيڻ ناهن،
آءٌ ته انهن ۾ ڏيان ٽٻي اهڙا مئخارا هِن.
نيڻ تنهنجا چانڊوڪي کان به وڌ آهن ٻيئي،
اُهي ساري جڳت کان بيشڪ نيارا هِن.
توکي ڏسي ٿيون منهنجون اکڙيون ڦٿڪن،
تنهنجو هڪ ديدار ڪرڻ لئه نيڻ آواره هِن.
ڪڏهن ايندين منهنجي اڱڻ تي تون سڄڻ،
تولئه منهنجا نيڻ سدائين اُڃارا هِن.
تون اسان جهڙن عاشقن کي گهائي وجهين ٿو،
وَهواه وڻندا اکين جا اشارا هِن.
اکيون ٿو الارين ”اويس“ کي ٿو مارين،
جيئن پکين جي پٺيان هوندا بازن جا لامارا هِن.