مولا مدينو ٻيهر تون ڏيکار،
زم زم جو پاڻي وري به پيئار.
پَسي روضو نبيءَ جو خوش ٿيان مان،
مصطفيٰ جي روضي ڀر ۾ تون ويهار.
آهيان مديني جو ازل کان عاشق،
منهنجي نيڻن کي تون مولا ٺار.
ڏسان جنت البقيع ٻئي نيڻ ٺاريان،
آهي پنجتن تان دل منهنجي نثار.
هيڪر تون ڏي مال، ذَرُ ۽ دولت،
وڃان مديني تَن مَن ۾ آ تار.
سڻ سڏڙا منهنجو تون صدائون،
توکي منهنجي پل پل آ پُڪار.
اويس ”قرني“ جو تون عرض اگهائج،
ڏسڻ روضو مديني جو آهيان تيار.