وڙهي وڙهي نيٺ ٺهي وينداسين.
ڊوڙي ڊُڪي ضد تان لهي وينداسين.
هڪٻئي سان ملڻ جي لئه اسان،
پاڻ ڏانهن هر هر ڪهي وينداسين.
اسين ڇو ٿا پاڻ ۾ وڙهون ۽ ڇالاءِ،
نيٺ ته ايندي عُقبا، ڊهي وينداسين.
زندگاني ٿورڙي بچي آ، اسان جي،
پاڻ ۾ قرب وارا پهر وهي وينداسين.
جي ڪِريا اسان مٿان غمن جا پهاڙ،
سي هِن زندگي ۾ اسان سَهي وينداسين.
پاڻ ۾ اهڙو ڪيون پيار جو سدا،
رقيب جي دل تي ڌاڪو هڻي رهي وينداسين.
جي ايندين اڱڻ تي تنهنجا ٿورا ”اويس“،
حال غريبي پياري توکي مَهي وينداسين.