سدا منهنجي هوءَ روبرو هوندي آ،
اها ئي منهنجي يار آرزو هوندي آ.
هوء مون تي ڪک به نه آ، سهندي،
سدائين مون لئه واهرو هوندي آ.
هو پنهنجي محلن ۾ منهنجي مٺي،
مون سان ساڻ سدائين چار سو هوندي آ.
جنهن به پيتو تنهنجي نيڻن جو مڌ،
هن سڀاڳي لئه ٻي ڪا نه جستجو هوندي آ.
هن جي ڳالهائڻ سان گل ڇڻيو پون،
مِٺي ايڏي پرينءَ جي گفتگو هوندي آ.
پرين منهنجو بدنام نه ٿي پوي اويس،
”قرني“ مون کي رکڻي هن جي آبرو هوندي.