تنهنجي ساهن ۾ جو ڏاڍو هُڳاءُ آهي،
تنهنجي نيڻن ۾ نور جو وڏو شعاعُ آهي.
پرين تنهنجي اکڙين جون تجليون تيز هِن،
ڄڻ باههِ جو ڪو سامهون اَلاءُ آهي.
تنهنجا ابرو دوڌاريون شَمشيريون هِن،
ڄڻ کليل شمشيرن جو هتي تاءُ آهي.
ههڙو هتي ڪنهن سان ورتاءُ نه ٿئي،
جهڙو ٿيو مون سان هِتي لَڪاءُ آهي.
ڇو ڇڏي وئين مون کي هتڙي تون،
مون ڪئي زندگي تنهنجي نانءُ آهي.
منجهند ٽاڪ ٿي وئي آهي پيارا،
ٿورڙو ترسي پوءُ، ڪوسو واءُ آهي.
سگهو ڪر ورڻ جي تون اچ، دلبر،
”قرني“ جدائي ۾ ڀريو لڙڪن جو تلاءُ آهي.