ويو دل کسي سهڻو چاهه ۾ آهي،
ڪري گهر ويٺو ڄڻ ساهه ۾ آهي.
صبح شام سهڻو سينگار ڪري پيو،
ڪيان ٿو نظر مان، بيٺو ٺاهه ۾ آهي.
”مَئي مَتي مهراڻ“ ۾ جهومان نچان ٿو،
چون ٿا چريو ٿيو چاهه ۾ آهي.
ڪيو حُسن هُن جي حيران آهي،
چوڏهين جو چنڊ ڄڻ ماهه ۾ آهي.
سندس ويس سهڻا پيارا پيارا،
منظر نگاري وڻراهه ۾ آهي.
ايندو، اچڻ جا واعدا ڪري ويو،
يقين هڪ ٻئي تي ويساهه ۾ آهي.
اويس ”قرني“ منهنجي اڱڻ تي ايندو،
رکان ٿو مان آسرو الله ۾ آهي.