کريل ۽ ڪڙهيل کير پيون
“آئون به ساڳي يونيورسٽيءَ جو آهيان،” مون کيس ٻڌايو.
“۽ اهي عبدلڪريم الفلاح ۽ عايد لطف ته نه آهن؟”
“ها. بلڪل تون سڃاڻين؟” عمر پڇيو.
“منهنجا ڪورس ميٽ آهن. عبدالڪريم جهازن جو انجنيئر آهي ۽ عايد شپنگ ڪمپنيءَ جو مئنيجر بيهي آهي جيڪو، هتي ’چارٽرنگ ۽ ايڪانامڪس‘۾ ماسٽرس ڪري آهي.”
شيخ سعيد ٻڌايو ته هن جي ساڻن ملاقات مسجد ۾ ٿي ۽ هي ٻين عربن وانگر عياش نه آهن.
“بلڪل صحيح ٿو چئين،” مون سندس ڳالهه جي تائيد ڪئي. “هو نه فقط پڙهائيءَ ۾ سٺا آهن پر اخلاق ۾ پڻ. ڪلاس هلندي ٻيو ڪو کڻي نماز دير سان قضا ڪري پڙهي پر عبدالڪريم ڪلاس مان اٿي ويندو. ۽ هن ملڪ ۾ ڳرا ڪوٽ، سئيٽر،، بوٽ جوراب لاهي ڪڏهن ٿڌي ڪڏهن ڪوسي پاڻيءَ سان وضو ڪري نماز پڙهڻ وڏي جهاد جو ڪم آهي. پر اهڙا به نيڪ ماڻهو پياآهن جن سان ههڙن ملڪن ۾ به مسجدون ڀريون پيون آهن.”
اتي عبدالڪريم وارن جي گهر وٽ پهچي وياسين ۽ هيٺان ئي سندن فلئٽ جو وساميل بتيون ڏسي سعيد چيو ته عبدالڪريم وارا ڪونه آهن.
“پوءِ ڀلي ڪٿي هلي قهوو پيئجي.” عمر چيو.
“حسن جي گهر ڇو نه هلجي. شاديءَجي مبارڪ به هلي ڏجيس.” سعيد چيو.
عربن جو قهوو به عجيب شيءَ آهي. ڪٿي ڪهڙو ڪٿي ڪهڙو. چانهه ۽ ڪافيءَ جون ڪيتريون ئي ورائٽيون استعمال ڪيون وڃن ٿيون. مون ته سمجهيو سري لنڪا وارا هڪ ئي قسم جي چانهن ٺاهين ٿا، جيڪا انگريز ۽ جتي جتي انگريزن حڪومت ڪئي، انهن ملڪن ۾ استعمال ٿئي ٿي. پر عربن لاءِ ڪيتريون ئي جنسون آهن، جيڪي اسان واري چانهه کان وڌيڪ مهانگيون، نرم، خوشبودار ۽ ڪچڙن پنن مان ٺاهيون وڃن ٿيون. اسانجا عرب سڳورا ان ۾ کير سو ڪونه وجهن، باقي کنڊ جو ٻڪ وجهن. پهرين ته اهي پساريءَ جي دڪان وارا نسخا پيئندي عجيب لڳندو هو پر هاڻ اهي ڦاها ڦڪي ڦڪي ٽيسٽ Develop ٿي ويو آهي. ايتري قدر جو هاڻ لڳندو آهي ته بيوقوف عرب نه پر اسين آهيون جو چانهن جو اصل سواد ماڻڻ بدران ويٺا کريل ۽ ڪڙهيل کير پيون.