شان نه ڪرڻ کپي
“ٽيهين ڪرونن کان گهٽ نه ڪنديس، اڳهين سستو پئي وڪڻان.”
“ان ۾ ڪو شڪ ناهي، آئون به مڃان ٿو پر هن مارڪيٽ (Lopis) ۾ ته ان کان به گهٽ اگهه تي شيون ملن ٿيون، ۽ هي تنهنجو مقرر ڪيل اگهه جيتوڻيڪ گهٽ ئي آهي پر منهنجي مالي حيثيت جي ڀيٽ ۾ اڃان به وڏو آهي. آئون هتي جو نه آهيان، ۽ نه مون کي توهان جي حڪومت کان سوشل الائونس ملي ٿو. منهنجي ملڪ پهچڻ تي ان تي اڃان ڪسٽم ڊيوٽي به ڏيڻي پوندي. سو ان حساب سان ٽيهه ڪرونا گهڻو آهي.”
“ماءِ ڊيئر فرينڊ!” دڪاندار عورت، هڪ سٺي واپاريءَ وانگر مون کي مطمئن ڪرڻ جي ڪوشش ڪئي، “اڄڪلهه سئيڊن جي سڪي (ڪروني) جي Value ئي ڇا رهي آهي، سئيڊش ڪرنسي دنيا جي مارڪيٽ ۾ ڪيڏي ته ڪري پئي آهي.”
“سئيڊش اهڙا واپاري طبيعت جا ڪڏهن کان ٿيا آهن، هنن کي ته مون هميشه پئسو خرچ ڪندي ڏٺو آهي.” مون به کلندي چيومانس.
ان بعد سندس دماغ ۾ ڪا سوچ اچي وئي جيڪا منهنجي فائدي ۾ ثابت ٿي ۽ يڪدم ڪرسٽل جو گلدان منهنجي حوالي ڪندي چيو:
“ چڱو ڀلا ٽيهن بدران ويهه ڏي.”
“ويري گڊ! آئون ته پنجويهه ڏيڻ لاءِ تيار هوس، هي يڪا ڏهه ڪرونا ڪهڙي خوشيءَ ۾ ڇڏي ڏنئي؟” مون پڇيو مانس.
“بس مون سوچيو ته سئيڊن جو ڪرونو (سڪو) ته کڻي ڪري پيو آهي...”
“پر سئيڊن جي ماڻهوءَ جو شان ته نه ڪرڻ کپي.” مون سندس جملو اڌ ۾ ڪٽي وڌيڪ پنهنجي طرفان چيو.
“بلڪل صحيح ٿي چئين.” شيون وڪڻندڙ عورت چيو.