مان غمن جي رهيس سفيني ۾،
هوءَ آئي نه ڪنهن مهيني ۾.
گهاوَ سارا ڇُٽي وَيا آهن،
پو به آڙاهه ڇو آ سيني ۾!
اجنبين جيان ڏٺو سڀن مون کي،
مون سُڃاتو مگر آئيني ۾.
آهه اپنايو سڀني مذهب جيان،
ڇا رکيو آهي ساڙ، ڪيني ۾؟
ڏور درشن لئه ڇو وڃان ’بابر‘!
منهنجو محبُوب من- مديني ۾.
***