لڳي وئي ورسٽي! اهڙي توسان دل،
تو ۾ گم ٿيس پر پئي ڪينَ ڪل!
ڪڍيو تو ئي مايوسين مان مٺي!
سيکاري تو ئي مون ڏکايل کي کِل.
هُو ڪئمپس ۾ ناريل جا اڄ به وڻ،
قطارن ۾ تو لاءِ آهن بيٺل.
سڀئي ساعتون دوستن سان سُٺيون،
پيارا ۽ رنگين گهاريل سي پل.
ڇڏي هونءَ ته هرڪو ئي ويندو ’بابر‘!
تون ئي ساٿ منهنجو ڇڏين ڪينَ شل!
***