سوچن جو هڪ محور ناهي،
رولاڪِينِ جو ڪو گهر ناهي.
جنهن سان توکي ڀيٽيان مان، ڪو،
اهڙو جڳ ۾ سُندر ناهي.
ڏکَ سهيڙي ڏيو يَڪ ساهي،
هوريان هوريان بهتر ناهي.
هر دل ۾ ٿو جاءِ اَڏي پيو،
ڏکُ ڪڏهين ٿيو بي گهر ناهي.
هر شيءِ پنهنجي ڪيئن ڪو ارپي؟
هر ڪو ٿيندو ’بابر‘ ناهي!
***