چئن سالن جي ٿي وئي پُڄاڻي،
دوستو هاڻ آ موڪلاڻي.
دل مڃي ئي نٿي ڪيئن چوان،
هاءِ! شايد نه ملبو سُڀاڻي.
ياد رهندي عمر ڀر سدا،
دوستي مون جو اهڙِي آ ماڻي.
جنهن جو هڪ اهم ڪردار هو جو،
سو نه سمجهي سگهيو ڇو ڪهاڻي؟
روم هاسٽل ۽ ڪئمپس به ساڳيو،
پنهنجو ڪجهه ڀي رهيو ناهي هاڻي.
نانءُ ’بابر‘ جو وسري وڃئي ڀي،
ياد رکجانءِ تون جاگيراڻي.
***