سماج
ڇا پيو ٿئي؟ ڇا پيو ٿئي؟ اڙي او سماج!
ڌاڙا، ڦُريون، چوريُون، وڌي وَيا وياج،
اَڄ به ڏُکنِ ڏاج، مِلن ٿا مِسڪين کي.
***
غربت منجهه غريب ڇو، روز ڪَٽي ٿو بُکَ،
منجهه گذارو گُوندرين، ڏسي ويٺو ڏُکَ،
ڇا هي سارا سُک، ڪجهه ماڻهن جي لاءِ هن؟
***
ڇا جي لاءِ سماج ۾، وڌي وَيا قتل؟
سنڌي هر اخبار اڄ، ٿي پئي آ مقتل،
پوءِ به ڪا ڪَهل، اڳواڻن کي ڪِينَ آ!
***
جيڏا! هن سماج ۾، هاڻِي ڪو ته اُٿي،
هڙئي حق کسي، جيڪو غاصب کان وڙهي.
***
جيڏا! هن سماج ۾، بُک بدحال ڪَيو،
جنهن ڏي هٿ ڊگهيڙيا، معاف ڪرَ تنهن چيو،
آهي روئي پيو، ڪاڏي بُک وڃي ڀلا؟
***
جاٿي ڪاٿي خونَ ۽، جاٿي ڪاٿي رت،
ناهي ڪا ساعت، جنهن ۾ سُکُ ڏٺو هجي.
***
جاٿي ڪاٿي چوريون، جتي ڪٿي ڌاڙا،
بُکُون بيماريون، وڌي ويا ڀاڙا،
غريبن پاڙا، آهن اوندهه ۾ اڃا!
***
اڄ به ڇو ڦُٽ پاٿ تي، لِيلايو فقير؟
ان کي هر امير، گار ڏني خيرات ۾!
***
ڪمائن گهر جا سڀئي، پوءِ به نه پُورائي!
اڄڪلهه مهنگائي، ڪيڏي آهه وڌي وَئي!!
***
اڄ به سهڻيءَ سنڌ ۾، مرن ٿيون ناريون،
ڪي بيڏوهي ۽ ته ڪي، سڏجن ٿيون ڪاريون،
اَڄ به سوڀاريون، سوچون زنگيل ذهن جون.
***
بي گهر، گهر وٺي وَيا، بي گهر ڀُونءِ واسي،
اَڄ به هِن آسي، گهر ڪارڻ هت گهر-ڌڻي!
***
وارث پنهنجي ڀُونءِ جا، بڻيا هِن بي گهر،
ان کان وڏو ڇا ٿئي، ديس ڌڻين سان قهر؟
ايڏو پوءِ به صبر، سدا سنڌ سَٺو مِيان!
***
سڀ کسيائون سنڌ کان، کسيائون پاڻي،
ادا سڀاڻي، کسي ويندا ساهه ڀي!
***