تو چَپن تي ڏني مِٺي آهي،
باک ڦولن تي اڄ ڦُٽي آهي.
ڪينَ مان ڀي سُمهي سگهيو آهيان،
ننڊ اڄ پنهنجي گڏ ڦِٽي آهي.
روح اخبار جو پَيو روئي،
سچَ تي ڇو رکيل مِٽي آهي؟
تون ڇا سپني اندر رُسي وئي آن،
منهنجي ڄڻ زندگي لُٽي آهي!
رات جو اُڀ ۾ جو چنڊ آهي،
سا خدا جي لکيل چِٺي آهي.
دل جي ڄڻ ٿي وئي عبادت آ،
تنهنجي گهر جي ڏِٺي گِهٽي آهي.
***