منهنجي جِيوَن ۾ تنهنجو سدا خال هو،
تنهن ڪري ئي ته سُورن ۾ هي حال هو.
درد جون اذيتون اڄ به ساڳيون اُهي،
مٽجندو ڪئلنڊر ۾ رهيو سال هو.
غم ۾ خوش ۽ خوشين ۾ مان غمگين هوس،
پنهنجي دل جو ڪڏهن اهڙو احوال هو.
موت کانپوءِ ”بابر“ کي آهين مليو،
کيس ڀاڳن ۾ ڪپڙو لکيل وال هو.
***