تو اچڻ آ ڇڏيو شام جو،
مون سهارو وتو جام جو!
رات مان رات پيئي ٿئي
ڪيئن سوچيان مان آرام جو!
هر قدم آ عبادت ميان!،
عشق ڏي، عشق جي گام جو!
تنهن ڪري ٿا وڻن ڳل سي،
رنگ آ، تن کي بادام جو!
سُور پَل ۾ اُڏامي وَيو،
تنهنجو هَٿُ ڄڻ هُيو بام جو!
گهر پَکي جو ڊهي آ پَيو،
ڏُک آهي ٽـُٽل لام جو!
***