جيڪو هردم ڪندو وفا آهي.
اڄ اُهو ڪيئن ٿيو خفا آهي!
ماريان پاڻ کي ٿو مان يارو!
ڪنهن ڏني اهڙي بَددُعا آهي!
پنهنجي اندر ۾ تون به ٿي اُجرو،
آرسي جيئن ميان! صفا آهي!
مان ته ٿڪجي پيو آهيان پڙهندي،
وقت! تنهنجي وڏي ڪَٿا آهي!
ڪجهه ته ڳالهاءِ چُپ نه رهه سانئڻ!
تنهنجو آواز ڀي شفا آهي!
ڪالهه ’بابر‘ کي تو ڏنيون خوشيون،
درد ڀي تو ڪيو عطا آهي!
***