تو سوا ڏس وڃي رهيو آهيان،
پنهنجي هستي ڀڃي رهيو آهيان.
درو توکان ٿي سوچيان ٿو مان،
نيٺ ڇو هاڻ جي رهيو آهيان.
تو وئين زندگي نه آ باقي،
انت پنهنجو ڏسي رهيو آهيان.
موت مون کي ئي بس ڪيو پنهنجو،
ٻي ته ڪنهن جو نه ٿي رهيو آهيان.
سوڀ منهنجي اڃا ٻي ڪهڙي ٿئي؟
پير تنهنجا چُمي رهيو آهيان.
مون کي پنهنجن لتاڙيو آ ’بابر‘،
تنهن ڪري ئي ڀُري رهيو آهيان.
***