اِجهو ڪالهه ئي پاڻ آياسين پيارا!
ويا ماضي بڻجي هاءِ پَلَ سارا!
ڏسڻ ۾ جي آيا هئا اجنبي،
اهي دوست ٿي ويا سڀئي دل وارا!
ڪڏهن ٽهڪ ايڏا جو ٿي ويا پڙاڏا،
ڪڏهن پاڻي، پاڻي اکين جا ڪنارا!
وڇوڙي جي موسم اچڻ سان ڪري وئي،
اکين مان گهڻيون سانوڻيون هاءِ! يارا!
رُلياسين ايڏو تنهنجي رستن تي ’بابر‘!
اکين تي ويا ڇائنجي سارا چارا!
***