ڪو ڇڏي آ ويو راهه ۾،
ڀروسو ڪين آ ساهه ۾!
ڪو ته داناءُ مُحبت ڪَيو،
ڪو ته چَريو ٿيو چاهه ۾!
ڪينَ منهنجو ڪيو تو فِڪر:
مان اڃا تنهنجي پرواهه ۾!
ڪينَ ماني ٿيو رات ڀر،
ٻار تَڪيو پئي ماهه ۾.
ڪنهن به پنهنجو نه تنهن کي ڪَيو،
لاش لُڙهندو ويو واهه ۾!
دل اسان جي به برباد ٿي،
درد! تنهنجي سدا ڪاهه ۾!
آهه گُم جڳ سمورو ميان!
رهج تون ڪينَ ساراهه ۾!
***