دوست ساڳيا ڪٿي رهيا آهن؟
مون کي تنها ڇَڏي ويا آهن!
ڪنهن ڀي دل جي نه سانت کي ٽوڙيو!
ماڻهو ڪيڏا نه بيچيا آهن!
ڪجهه ته پَل دوست هاڻي ساهي ڏي!
مون کان پهريان نه گهاءُ سبيا آهن!
پاڻ کي لوڪ چوي ٿو ماڻهو پر:
پو به ماڻهو نه ٿي سگهيا آهن!
ڏُکَ هُن کان مليل نه ٿا وِسرن،
کوڙ جِيوَن ۾ هونءِ مليا آهن!
***