مان ٻُڏان ٿو پيو درد جي سِير ۾،
ڏکُ گهُلي ٿو پيو ياد جي هِير ۾.
مون ته هر سِٽَ ۾ ياد توکي ڪَيو،
غور سان تو پَڙهيو ڪينَ تحرِير ۾.
شال مونسان سدا، ايئن هُجين ساڻ ها،
گڏ آهين جئين مونسان تصوِير ۾.
مَن اڳي ئي ڏُکايل گهڻو هو مگر،
تو ڏُکائي ڇڏيو هجر جي جِهير ۾.
درد جو ڪم ته آهي دُکي دل ڪرڻ،
ڀل تون ’بابر‘ پَڙهي ڏسجان تفِسير ۾.
***