آس اڃا اڻپوري آهي؟
جِيوَن ڄڻ مجبوري آهي.
جيڏو دل کي آهين ويجهو،
ان کان وڌ ڇو دوري آهي؟
گهر جي ڳالهه هجي ته به ٺيڪ آ!
ڏک ۾ سنڌ سموري آهي.
پنهنجا ٽهڪ ٿيا وِهه وهاٽيون،
تنهنجي مُرڪ کٿوري آهي.
سڀ ڪو ڄام نه ٿيندو آهي،
ڪا ڪا ٿيندي نوري آهي.
اڳتي ’بابر‘ ڪيئن وڌان مان؟
ڳالهه نه ٿي جو پوري آهي!
***