تون نه وڃجان ڇڏي، روم روئي چيو،
مون کي غم سان گڏي، روم روئي چيو.
هر ڪو آيو ۽ پوءِ هليو ٿو وڃي،
تون نه وڃجان لڏي، روم روئي چيو.
نانءُ پنهنجو لِکي منهنجي سيني مٿان،
وڃ نه پنهنجو سڏي، روم روئي چيو.
چارئي سال منهنجي رهي روح ۾،
تون نه ڊاههِ اَڏي، روم روئي چيو.
جي وڃو ٿا ته ’بابر‘ وساريو متان،
ڀيرو ڀڃجو مون ڏي، روم روئي چيو.
***