سونهن سندءِ سُرهاڻ الڳ ئي!
مِٺين جي به مِٺاڻ الڳ ئي!
ڀنڀا وار، ڪڪوريل اکڙيون،
تنهنجا سڀ اُهڃاڻ الڳ ئي!
تو جو چيو آ مون کي پنهنجو،
ٿي پَيس مان ڀي هاڻ الڳ ئي!
تون جا ڀاڪُر ۾ آن سائنڻ،
چنڊ جي آ چانڊاڻ الڳ ئي!
مان ڀي ٿي انمول پيو آهيان،
مون سان تون جو ساڻ الڳ ئي!
شاهه، سچل، سامي ۽ شيخ،
’بابر‘ ڪُل مِهراڻ الڳ ئي!
***