روح منهنجو ريجهائيندي آهين،
جڏهن مُرڪي نهاريندي آهين.
پَل مون لئه اُهو غنيمت آ،
جڏهن اکڙيون ملائيندي آهين.
دل ۾ ارمان هِن ڦُٽي پوندا،
تون سَکين سان ڳالهائيندي آهين.
جيئن سيني ڪتاب لائين ٿي،
ڇو نه مون کي لڳائيندي آهين.
گهُور منهنجي به اڄ اکين ۾ ايئن،
بورڊ کي جيئن چتائيندي آهين.
ڀاڳ منهنجو نه پين جهڙو آ،
جنهن کي لبڙن سان لائيندي آهين.
ٻول ڪي پيار جا چئه ’بابر‘ کي،
ڪين ڳالهاءِ، ماريندي آهين.
***