سنگ تو زندگي نُور ٿي،
تو سوا زندگي سُور ٿي.
هيءُ جوڀن ڇڻي آ وَيو،
تون اِنهيءَ ۾ اچي ٻُور ٿي.
جا مِٺي تو ڏني او مِٺي!
سا ٽِڙي ڳل تي انگور ٿي.
ڪينَ آجو ڪيئين ڪو پهَر،
ياد اهڙو آ ناسُور ٿي.
پنهنجو مون کي چئي آ وئي،
مون کان اُڀ جيترو دُور ٿي!
روپلو يا بلاول يا پوءِ،
تون به ’بابر‘ ڪو منصور ٿي!
***