اينديون تنهنجون سارون آهن.
پن ڇڻ ۾ به بهارون آهن.
ڇو نه ايندي آن ياد سان گڏجي،
تو ڏانهن کوڙ ميارون آهن.
ساٿ سان سارو ”روم“ سٿيل آ،
همراز سندم ديوارون آهن.
ڪو ئي همدرد ڪين آ ساٿي،
هاءِ! لڙڪُن جون لارون آهن.
پاڻ کي ڪين وڻان ٿو تڏهن،
تو نه وِڌيون اڄ نهارون آهن.
توکي تنها ساري ’بابر‘،
روح جون روز پُڪارون آهن.
***