ازل کان جيئن اُڀّ سان گڏ ستارا،
ايئين ڪاش تون ڀي هجين ساڻ پيارا!
سڀن کي سدائين ڏناسين سهارا،
مگر رهجي وياسين اسان بي سهارا!
ٿا بنگلن ۾ گونجن سدا ٽهڪ تازا،
رڳو جهوپڙين ۾ ٿا سُڏڪن نظارا!
ڪڏهن ڪو ڏِسي مُرڪندا ئي ڪَيو،
ڪيو عاشقن تي رحم او خدارا!
ڪيا روشنين ۾ وڃي تو بسيرا،
اسان جا انڌيرن ۾ ساڳيا گُذارا!
***