چِـتـاءُ
فدا حسين ڦودنو اوچتو ظاهر ٿيو، منهنجي سامهون اچي بيٺو. چيلهه تي هٿ رکي گهور وجهي مون ڏانهن نهارڻ لڳو.
مون اوهان کي اڳواٽ ئي ٻڌائي ڇڏيو آهي، ته اسان جو دوست فدا حسين ڦودنو ڪمال جي شئي آهي. اڪثر گم رهندو آهي، پوءِ اوچتو ئي اوچتو ظاهر ٿيندو آهي. وري گم ٿي ويندو آهي. فدا حسين ڦودني جو اهو سلسلو ورهين کان هلندو اچي.
فدا حسين ڦودني چيلهه تي هٿ رکي مون ڏانهن ڏسندي چيو،”مان يونيورسٽيءَ ۾ سورهن پائونڊن جو لوهي گولو پنجيتاليهه فٽ پري اُڇلائيندو هوس. اِها خبر ته ضرور هوندءِ!“
”خير ته آهي نه ڦودنا؟“
”۽، اِها به خبر هوندءِ، ته مان يونيورسٽيءَ جو ايٿليٽڪ چئمپئن هوندو هوس.“
”پر. . . .“مون جملو پورو نه ڪيو. هن ڳالهايو.
”۽ اِها خبر به هوندءِ، ته مان اصل نه وڙهندو هوس. ۽ جڏهن وڙهندو هوس، تڏهن مخالف جا ڏند ڀڃي ڇڏيندو هوس.“
”يار ڦودنا.“ چيم، ”زمان ماضي استمراريءَ جو ذڪر نه ڪر، مطلب جي ڳالهه ڪر.“
”مطلب جي ڳالهه ڪريان؟“
”ها.“
”منهنجي باري ۾ ڪو ڪالم لکيو هيئه؟“
”شايد.“
”نموني بازي نه ڪر. سچ پچ ٻڌاءِ.“
”مونکي ماريندين ڇا؟“
”منهنجي ڳالهه جو جواب ڏي.“ فدا حسين ڦودني چيو،”مون تنهنجو اُهو ڪالم پڙهيو هو.“
”پوءِ؟“
”اهو ڪالم تو واري فتني، چيني عرف بيني اسان جي سڄي سنگت ۾ سرڪيوليٽ ڪرايو آهي.“
”نه نه!“
”اهو تو وارو ڏيڍ فٽ جو ڀاءُ ٽائيم بم آهي.“
”توکي تنگ ڪيو اٿائين؟“
”تنگ اصل ۾ تو ڪيو آهي“
”مون؟“
”ها“ فدا حسين ڦودني چيو، ”تون آهين يارن دوستن جي صلاح کان ابتڙ ڪم ڪندڙ.“
حيران ٿي پڇيومانس.”ڪا صلاح ٻلاح ڏيڻ آيو آهين ڇا؟“
”صلاح ڌوڙ جي ڏيندو مانءِ!“
فدا حسين ڦودني چيو، ”مان چتاءُ ڏيڻ آيو ٿي مانءِ.“
”ڇا جو چتاءُ؟“ چيم، ”اهو چتاءُ ڏيڻ آيو آهين، ته تنهنجي باري ۾ ڪجهه نه لکان ورنه. . . “
”نه.“ ڦودني چيو، ”منهنجي باري ۾ ڀلي لک.“
”ته پوءِ چتاءُ ڇا جو ڏيڻ آيو آهين؟“
”کڳي ۽ نواب گانگٽ جي خلاف لکڻ ڇڏي ڏي.“
”جادوگر بالما کان پوءِ تون کڳي ۽ نواب گانگٽ جو همدرد پيدا ٿيو آهين ڇا؟“
”مان سندن همدرد ناهيان. مان تنهنجو همدرد آهيان.“
حيران ٿي پڇيومانس، ”منهنجو همدرد؟“
”ها.“ ڦودني وراڻيو،”حضرت کڳو، نواب گانگٽ، سندباد جهازي جو ستون خلاصي ڪامريڊ بي ايماني، احتشام علي نڪسن، ۽ ٻيا سنڌ دشمن چٻا، ڪٻا ۽ ٽيڏا حضرت پير سائين پاڳاري جي ڇانو ۾آهن. پناهه ۾آهن، يعني اهي سنڌ جا ويري پير سائين پاڳاري جي جوارِ رحمت ۾ آهن،“
پڇيومانس،”چوڻ ڇا ٿو چاهين؟“
”چوڻ چاهيان ٿو ته سنڌ جي ويرين، ۽ دشمنن خلاف لکڻ ڇڏي ڏي ڪٿي مارجي نه وڃين.“ فدا حسين ڦودني چيو، ”حضرت پير سائين پاڳاري کان ڊپ نٿو لڳئي!“ ■
1973