ڪالم / مضمون

فداحسين ڦودني،ڌڻي بخش ڌني ۽ ڦندڻ جا ڪالم

هي ڪتاب ”فدا حسين ڦودني، ڌني بخش ڌني ۽ ڦندڻ جا ڪالم“ نامياري ليکڪ، ڪهاڻيڪار ۽ دانشور امر جليل صاحب جي ڪالمن جو مجموعو آهي.
امر جليل لکي ٿو :”هن ڪتاب جي تحريرن ۾ ٽيهه چاليهه سال پراڻي سنڌ جي ثقافتي ۽ سياسي تاريخ جا اولڙا ۽ عڪس آهن، هنن تحريرن ۾ سنڌ جي زوال جو تسلسل آهي، جيڪو اڄ تائين نهايت پابنديءَ سان جاري آهي.“

  • 4.5/5.0
  • 5230
  • 1893
  • آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
  • امر جليل
  • ڇاپو پھريون
Title Cover of book Fi Hussain Fodny Dhani Bakhsh Dhany & Fundan Ja column

ليڊي فش

ليڊي فش

اسان جو عامل ڪامل صحافي دوست ڦندڻ، مونکي ڳوليندو ”گڊلڪ“ هوٽل مان اچي نڪتو. گڊلڪ هوٽل اها هوٽل آهي، جتي گهڻو ڪري،”بيڊلڪ“ قسم جا ماڻهو اچي ويهندا آهن. جنهن وقت مان ڊبل پتيءَ واري ڪڙڪ گوليمار چانهه پي رهيو هوس، ۽ ڏاڍي غور سان اخبار مان اُن مڇيءَ متعلق حيرت انگيز خبر پڙهي رهيو هوس، جنهن جو هيٺيون ڌڙ چيلهه تائين عورت جهڙو، ۽ مٿيون مڇيءَ جهڙو هو.
ڦندڻ اچڻ شرط منهنجي سامهون ميز تي ٻئي پاسي بينچ تي ويهي رهيو. چيائين،”تنهنجي لاءِ خطرناڪ خبر آندي اٿم.“
مون سندس جملي کي اهميت نه ڏني. چيم،“مان هن وقت وڏي ويچار ۾ گرفتار آهيان.“
پڇيائين،”ڇا جو ويچار؟“
کيس مڇيءَ متعلق خبر ۽ تصوير ڏيکاريندي چيم،”مان اهو سوچي رهيو آهيان ته مڇيءَ جو هيٺيون حصو عورت جي ڌڙ جهڙو آهي، يا عورت جو مٿيون حصو مڇيءَ جهڙو آهي!“
”في الحال مڇيءَ جي باري ۾ سوچڻ ڇڏي ڏي.“ ڦندڻ چيو،”ڌيان سان منهنجي ڳالهه ٻڌ.“
”يار، عجيب انسان آهين، ڦندڻ.“ چيم،”مان اُن مڇيءَ متعلق سوچي رهيو آهيان، جنهنجو هيٺيون حصو عورت جي ڌڙ جهڙو آهي. يا ان عورت متعلق سوچي رهيو آهيان، جنهنجو مٿيون ڌڙ مڇيءَ جهڙو آهي.“
”۽ مان ان ليڊي فش جي باري ۾ توکي خبر ٻڌائڻ آيو آهيان جيڪا سڄي سموري عورت جهڙي آهي.“ ڦندڻ چيو،”۽ سڀ کان وڏي ڳالهه، ان مڇيءَ، يعني ليڊي فش يعني اُن عورت تنهنجي متعلق ڳالهايو آهي.“
مون عجب وچان ڦندڻ ڏانهن ڏٺو.
ڦندڻ چيو”تنهنجي وڃڻ کان اڌ ڪلاڪ پوءِ هڪ عورت تنهنجو پڇائيندي اچي پاڻ واري ڪمري مان نڪتي. اها عورت نهايت عجيب هئي.“
پڇيومانس،”ڪنهن مڇيءَ جهڙي هئي ڇا؟“
”ها. هوبهو ليڊي فش جهڙي هئي.“ ڦندڻ چيو،”اها عورت پنجاهه فٽن جي مفاصلي تان سورهن سالن جي ڇوڪري، ۽ پنجن فٽن تان سٺ سالن جي پوڙهي پي نظر آئي.“
”ان قسم جون اڌ ڊزن عورتون مان سڃاڻان.“ پڇيم،”ڇا پئي چيائين؟“
”تنهنجي باري ۾ معلومات پئي ورتائين،“ ڦندڻ وراڻيو.
پڇيم،”ڪهڙي قسم جي معلومات؟“
وراڻيائين،”تنهنجي باري ۾ ڪجهه هن قسم جا سوال ڪيائين. شادي ڪيل آهي، يا ناهي. جيڪڏهن شادي ڪيل آهي، ته ٻار اٿس، يا نه اٿس. گهر اٿس ته پوءِ گهر ويندو آهي، يا نه ويندو آهي. قرض ۾ مبتلا آهي، يا ناهي. پگهار ڪيتري ملندي اٿس وغيره.“
ڦندڻ کان پڇيم،”پوءِ تو ڪهڙو جواب ڏنس؟“
وراڻيائين،”مون کيس هڪ ڪوپ چانهه جو هٿ ۾ ڏيئي ڇڏيو. هن جيستائين ڪوپ خالي ڪيو، مون تيستائين سندس سوالن جو پوسٽ مارٽم ڪري ورتو. هن کي يتيم ۽ لاوارث قسم جي هڪ عدد ڄاٽي جي ضرورت هئي، جيڪو نه فقط سندس الٽرا ماڊرن ڌيءَ سان شادي ڪري، پر سندس بورچي ٿيڻ جو فرض پڻ انجام ڏئي، ۽ ڪڏهن ڪڏهن سندس ڪپڙا به ڌوئي.“
”يار اجائي بڪ نه ڪر.“ چيم،”مون کي ٻڌاءِ ته تو منهنجي باري ۾ ڪهڙا انڪشاف ڪيا؟“
”مون کيس ٻڌايو ته توکي چار زالون، ۽ چوويهه ٻار آهن. توکي بنا ڇت وارو هڪ گهر آهي ته سهي، پر تون گهر نه ويندو آهين، ۽ فٽ پاٿن تي ڌڪا کائيندو آهين. ٻيو ته تون وياج خورن ۽ منهنجي قرض ۾ مبتلا آهين. جيڪا پگهار ملندي اٿئي، سا ڪينٽين واري، ۽ گڊلڪ هوٽل جي مالڪ کي ڏئي ڇڏيندو آهين.“ ڦندڻ چيو،”ليڊي فش منهن جا جواب ٻڌي ڏاڍي متاثر ٿي. چيائين ته سندن مسجد جو ٻانگو مري ويو آهي هو توکي پنهنجي مسجد جو ٻانگو مقرر ڪندا.“
مون کان ڇرڪ نڪري ويو. پڇيم،”اها حيرت انگيز عورت ڪير هئي؟“
”سڀاڻي صبح جو يارهين لڳي توسان ملڻ ايندي.“ ڦندڻ چيو”ليڊي فش توکي هڪ دفعي صدر ۾ به ملي هئي. پنهنجو نالو مسز واءِ واءِ لڪي ٻڌايائين..“
مون هڪدم ٻئي ڏينهن لاءِ موڪل جي درخواست لکي ڦندڻ کي ڏئي ڇڏي. ■
1974