ڪلا ڪير هئي؟
مان سمجهان ٿو، مونکي خاموش ويهندي، ڪي پهر گذري ويا هئا، جو ڦندڻ پڇيو،”سون ٺاهڻ جي ترڪيب پيو سوچين ڇا؟“
مون ڪنڌ ورائي ڏانهس ڏٺو. کيس جواب نه ڏنم.
” گهڻي سوچڻ سان ننڊ ڦٽي پوندي آهي.“ ڦندڻ چيو،” ياد رک، ته جنرڪ نالن کان پوءِ، ويليم ۽ لبريم جون گوريون چاليهين رپئي شيشيءَ جي حساب سان وڪامي رهيون آهن.“
مان خاموش رهيس.
ڦندڻ پڇيو،” ڇا پيو سوچين؟“
وراڻيم،” مان پريشان آهيان.“
” ڪا نئين ڳالهه ناهي“. ڦندڻ چيو،”تون سدائين پريشان رهندو آهين“.
چيم ،” مان تنهنجي فرمائش تي لکي نه سگهندس“. هو کليو. پڇيائين،” دل جو معاملو ته ناهي“.
وراڻيم،” مان اها عمر پوئتي ڇڏي آيو آهيان“.
” مان عشق جي ڳالهه نٿو ڪريان.“ هن ٽهڪ ڏيندي چيو، ”مان هارٽ ٽربل جي ڳالهه پيو ڪريان. دل جو دورو !”
” تون اجايو اچي صحافي ٿيو آهين، سو به عامل ۽ ڪامل . “ چيم، ”توکي ته ڪنهن سر ڪس جو مشڪرو ٿيڻ گهرجي ها. “
” جنهن سرڪس ۾ تون فلاسافر ڏاند جو ڪردار خوبيءَ سان ڪري ڏيکاريندين، تنهن سرڪس ۾مان مشڪري جو رول ڪندس.“ ڦندڻ چيو، ”اِهو منهنجو توسان عهد نامو آهي. “
مان پنهنجي ميز وٽان اُٿي، اوڀر واري دريءَ وٽ وڃي بيٺس.
ان وقت رات جا ساڍا ٻارهن ٿي رهيا هئا. جناح روڊ ٽريفڪ کان آجو ٿيندو پئي ويو. لائيٽ هائوس سينيما جو پويون شو ختم ٿي ويو هو، ۽ ان پاسي سنسان ٿي ويو هو.
ڦندڻ آخري خبر ٺاهي رهيو هو.
هو ٽيبل وٽان اٿي منهنجي پاسي ۾ اچي بيٺو منهنجي ڪلهي تي هٿ رکندي چيائين،” مون وٽ چار رپيا آهن. انهن مان اڄ رات عياشي ڪنداسين. يعني چانهه پيئنداسين“
” ڪلا ڪير آهي، ڦندڻ ؟“ مون منهن ورائي ڦندڻ ڏانهن ڏسندي پڇيو ،” ڪلا ڪير آهي ؟“
مونکي ايتري خبر آهي، ته منهنجيءَ ماسيءَ جو نالو ڪلا ناهي“. ڦندڻ چيو ،” پر تون جيڪڏهن ڪالهه واري ديواني جي ڪلا جو ذڪر ڪري رهيو آهين، ته پوءِ عنقريب تنهنجي پنهنجي ديوانگيءَ جي خبر اخبار ۾ شايع ٿي ويندي. “
دل چاهيو ته ڦندڻ کي ٻڌائي ڇڏيان، ته مان گذريل دفعي جڏهن اروڙ ويو هوس، تڏهن ڏاڙهوءَ جي وڻ وٽ بيهي رهيو هوس. ان وڻ ۾ گل ٿيندا آهن. اتي مونکي ڪلا جي ويراڳ جو احساس ٿيو هو.
پر، مون ڦندڻ کي ڪجهه نه ٻڌايو. ● ■
1974
● 2012 ۾ مون بنهه ياد نه ٿو اچي ته ڪلا ڪير هئي؟ ڪير ڪلا لاءِ ديوانو ٿي پيو هو؟ مون ڪهڙي ڪيلا جي ويراڳ جو ذڪر ڪيو آهي؟ اسان سڀني جي زندگيءَ ۾ هڪ ڪلا هوندي آهي جيڪا وڇڙي وڃڻ کان پوءِ مختلف نالن ۽ حوالن سان سامهون ايندي آهي.