سارَ تنهنجي اچي پوءِ ٻُڏي ٿي وڃي
دل ته منهنجي نچي پوءِ ٻُڏي ٿي وڃي.
تون جي آهين ته آهي اها عاشقي
تون وڃين ٿي ته سَچي پوءِ ٻُڏي ٿي وڃي.
تنهنجي نيڻن جو سانوڻ جڏهن ٿو وسي
دل جي بستي ڪچي پوءِ ٻُڏي ٿي وڃي.
عشق آتش فشان دل ننڍو ڳوٺڙو
آسَ هرڪا پَچي پوءِ ٻُڏي ٿي وڃي.
ڪوڙَ جو سمنڊ جنهن پَل ٿو اُٿلي پوي
ڳالهه هر ڪا سچي پوءِ ٻُڏي ٿي وڃي.
تنهنجي اکڙين جا ڇُلڪن جڏهن جام ٿا
دل جي صراحي ڪچي پوءِ ٻُڏي ٿي وڃي.