دوستيءَ کي روشني سمجھي اسان
ڪلهه وياسين راههَ ۾ رُلجي اسان.
پيار واري شهر ڏي ويندي سَڄڻَ!
ڪين پوندا سين ڪڏهن ٿڪجي اسان.
هُو ويا سڀُ هيڪلو مون کي ڇڏي
ڄڻُ وياسين ساٿَ مان ڪٽجي اسان.
زندگي توسان نڀايون ٿا اچؤن
هونئن ويا هُون دردَ ۾ لَٽڪي اسان.
هُن ڪَئي مُرڪي سڀن جي آجيان
پر وياسين ميڙَ مان رهجي اسان.
تون نه ٿو چاهين ته پو تو وٽ پرين!
ڪين اينداسين ڪڏهن ڀُلجي اسان.