آرسيءِ ۾ پاڻ کي
ڏسندي ئي هوءَ ڇوڪري
ٿِي وَئي حيران آهي.
پيرُ پيارَ جي شهرَ ۾
رکندي ئي هوءَ ڇوڪري
ٿِي وَئي حيران آهي.
پيارَ جي هڪ تيليءَ سان
ٻرندي ئي هوءَ ڇوڪري
ٿِي وَئي حيران آهي.
”توسان پيارُ ڪيان ٿو“
ٻُڌندي ئي هوءَ ڇوڪري
ٿِي وَئي حيران آهي.
وڇوڙي جي دردَ کي
سَهندي ئي هوءَ ڇوڪري
ٿِي وَئي حيران آهي.