سنڌ سلامت پاران
ادل سومري جي هن ڪوتا-ڪتاب ”وساري نه ڇڏجو“۾ دوها، بيت غزل، گيت، وايون، نثري نظم ۽ ترائيل شامل آهن. فني ۽ فڪري اعتبار کان ادل جي سموري شاعريءَ ۾ هڪڙو توازن آهي، جو هن کي ڪٿي به ٿاٻڙجڻ کان روڪيو بيٺو آهي. خاص طرح هن جي غزل جي اظهار ۾ جيڪا شعريت(Poetocness) پيدا ٿي پئي آهي، اُن جو رنگ ئي ڪجهه اور آهي.
سنڌي ادبي سنگت شاخ سکر سٽي پاران محترم عبداللطيف انصاري جي ڪاوشن سان اِي بوڪ جي صورت ۾ متعارف ڪرايو ويو آهي۔
[b]محمد سليمان وساڻ
[/b]سنڌ سلامت ڊاٽ ڪام
ڪتاب جو مطالعو ڪريو
سُونهن تنهنجو عظمتون ساڳيون رهيون
هُن ٿي ڏٺو دَريءَ کان ۽ مينهن ٿي وسيو
پيارُ منهنجو جي نَديءَ جهڙو نه هو
گُلُ ٽاريءَ مان ڇِني پوءِ آڱريون سوچڻَ لَڳيون
پيارَ کان جي ڌار آهي شاعري
سارَ تنهنجي اچي پوءِ ٻُڏي ٿي وڃي
تو سِوا مون کي لڳيون سڀُ اوپريُون
جيڪو سمنڊَ سُڏڪي لهرن تي لکيو هو
ڪنهن سَمي ساهن ۾ هڪڙي سانوري هوندي هُئي
اوهان جي اچڻ تي بتيون خُواب ٿيا ها
سُونهن وارا دور ٿيندا پي ويا
سومرا! هي توکي ڇا آ ٿي ويو
منهنجي منَ ۾ زلزلا ڇو ٿي ڪرين
دوستيءَ کي روشني سمجھي اسان
ساڌُو ٻيلي جو پوڙهو ساڌُو سوچي ٿو
هوءَ ته سڀُ ڪجُهه ڄاڻي ٿي
حاويليءَ ۾ هڪڙي چولي ڦَٿڪي ٿي
پيارَ جي اتهاسَ ۾ ڀوڳيان پيو
جِتِ ڪتابُ آ رکيو اُتِ گُلاب آ رکيو
ڪيسين دردَ پنهنجي دلين ۾ دُکايون
پڙهيون مون ته آهن گھَڻن جون ڪهاڻيون
زندگي ٻيو ڀي گھڻو ڪُجھه چاهي ٿي
روشني اونداههَ ۾ گُم ٿي وئي
مان تنهنجي پيار ۾ ويڙهيو پيو آن
شهرَ پنهنجي ۾ هُئي جا زندگي
سُونهن جي هڪَ سانوريءَ موهي ڇڏيو
مُنهنجي اکين ۾ پاڻي ڪونهي
اوپرن جيان هُوءَ هِتان گُذري وَئِي
هي بي رنگ جيون رنگا رنگُ چوليون
جي به دردَن جُون ساعَتون آهن
راتِيُون جاڳي دُکندو آهيان
هوءَ به اڻڄاڻُ ٿيندي پَئي وَڃي
مان ڪڪرَ جو رُوپ ڌاري ٿو اچان
اوهان جي اکين ۾ اشارا ٿا مُرڪن
نيڻَ اوهان جي نيڻن ۾ جو اَٽڪي پَيا
جيڪو مون وٽَ رهجي وَيو توکان ڪِتابُ
دلرُبائي ڪينَ ٿي ايڏي ٺَهي
هُن ويچاريءَ ننڊَ کي وڪڻِي ڇڏيو
گرم جُملا ٻيٽَ تي رهجي ويا
اهڙو واءُ به گھُلندو سائين
جڏهن به تُنهنجي پيارَ جا لهجا گُونگا ٿي پَئي ويا
ٿڪل شامَ جهڙي حياتي اسانجي
مونسان جَڏهن به تُنهنجي جَوابن ڳالهايو
تو سِوا هر سازُ ٿو سُڏڪو لَڳي
دل جي ڌرتي ٿُوهَرن جا سلسلا
مُنهنجي گيتن راتِ مونکا ٿي پُڇيو
ڪاوَڙ به هُن ڪَئي آ ڏِياريِءَ جي شامَ جو
چنڊَ تي ڄڻُ ڄارَ ٿا پئجي وڃن
ڪي پنهنجا پَرايا جَنم ڏينهن تي
کَڙڪائي درُ ۽ دَري ڪونه ايندو
اسان کان لنوائي هليو ٿو وڃي
تو ڏٺي پيارَ جي ڪا گھٽي ڪانه هُئي
غَزلُ ٿو لِکين ۽ پَرائي زَمين!
اڃا ٿا پَسو
وَسو ڙي وَسو
اڙي بادلو!
جنم ڏهاڙي جون
توکي واڌايون
يادُن جون ڇوليون
تنها هي راتيون
گُلن سان سجايل
هي جوڀن جا رستا
هِنَ بند لفافي ۾
تولاءِ اُماڻيان ٿو
جو پل پل دُکي ٿواُنهيءَ کي ڏسَي ڪو
تُون به هاڻي سُومرا سوچڻُ ڇڏي ڏي
ڪاظمي! تُنهنجا ڪبوتر ويا اُڏامي
صليبن جا رستا اوهان ئي ڏيکاريا
هيلَ به ڏاڍو مينهنُ پيو هو
ڪراچيءَ جي ٽاڪَ منجھند جو هڪ عڪسُ
تُنهنجي شاديءَ واري ڏينهن تي لکيل هڪ نظم
زينَب مارڪيٽ ۾ رکيلُ گَجُ
تُون اڌوري نه آهين
(ڪشور ناهيد جي نالي)
”آجاؤ آفريڪا“ جي مُهڙ ۾ ڪشور ناهيد پاڻَ بابت لکيو هو
اسان آسمانَ جو رنگُ تبديل ڪرڻُ ٿا چاهيون
آمريڪا جو عراق تي حملو : 2003ع
خُوابَ نگرَ ۾ پَري پَري کان
پڙهندي ناريءَ کي
ننڊَ اَچي وئي
تو جي پَگھَرُ اُگھيو پِرين
اڄُ به منهنجي مَن تي
ڳائـــــــــي ٿي مِـــــــيران
ڪتاب تي راءِ ڏيڻ لاءِ مھرباني ڪري لاگ ان ڪريو.
