تُون هَليو وَئين اوچتو
چار ڏينهن ترسي لَڏي
تُون هَليو وَئين اوچتو.
روئي راتين جو اُٿي
ڪوئي ٿو توکي سَڏي
تُون هَليو وَئين اوچتو.
ريشمي راهُون وٺي
خُوابَ هِتِ سارا ڇَڏي
تُون هَليو وَئين اوچتو.
دردُ جو سڀني دلين ۾
ڳوٺُ هڪڙو نئون اڏي
تُون هَليو وَئين اوچتو.
لُڙڪ ها تُنهنجو وِڇوڙو
گُلَ ها تُنهنجي تَڏي
تُون هَليو وَئين اوچتو.
* مشهور ڪهاڻيڪار ۽ پياري دوست رفيق سومري جي نوجوان پُٽَ نديم سومري جي وفات تي لکيل.