مُرڪَ کي ڳوليان پَيو
پوءِ به مان هِن زندگيءَ ۾
مُرڪَ کي ڳوليان پَيو.
ڪيترو پاڳلَ آهيان جو
توبنا مان آرسيءَ ۾
مُرڪَ کي ڳوليان پَيو.
ڪيترن سالن کان مان
ڳوٺ جي هِن هَر گھِٽِيءَ ۾
مُرڪَ کي ڳوليان پَيو.
هُو دُکي آهي ڪَوي
آءٌ هِن جي شاعريءَ ۾
مُرڪَ کي ڳوليان پَيو.
مون کان گُم آ ٿي وَئي
تُنهنجي مُک جي چاندنيءَ ۾
مُرڪَ کي ڳوليان پَيو.
ڳالهه وَئي وسري جو مان
دردَ ! تُنهنجي دوستِيءَ ۾
مُرڪَ کي ڳوليان پَيو.