ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!
شامَ جو ڏيئا جَلائي
ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!
درسنيءَ جي دل اندر
دلبَريون پنهنجُون سَمائي
ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!
راڳَ کي روشن ڪري
روحَ جو رستو بڻائي
ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!
کيرَ جُون وٽيون ڀَري
پنهنجن اکين سان ورهائي
ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!
شاعري
وساري نه ڇڏجو
ادل سومري جي هن ڪوتا-ڪتاب ”وساري نه ڇڏجو“۾ دوها، بيت غزل، گيت، وايون، نثري نظم ۽ ترائيل شامل آهن. فني ۽ فڪري اعتبار کان ادل جي سموري شاعريءَ ۾ هڪڙو توازن آهي، جو هن کي ڪٿي به ٿاٻڙجڻ کان روڪيو بيٺو آهي. خاص طرح هن جي غزل جي اظهار ۾ جيڪا شعريت(Poetocness) پيدا ٿي پئي آهي، اُن جو رنگ ئي ڪجهه اور آهي.
- 4.5/5.0
- 6788
- 1365
- آخري ڀيرو اپڊيٽ ٿيو:
- ادل سومرو
- ڇاپو پھريون
بٽڻن کي دٻائيندي فونٽ سائيز مٽايو
- سنڌ سلامت پاران
- ٻهَ لفظ
- مهاڳ : امر سنڌو
- دوها ۽ بيت
- دوها
- درازن جا دوها
- تنوير عباسيءَ جي ياد ۾
- بيت
- ٿَــرَ ۾ سوڪهڙو
- نينهنَ جَبلَ جي ڇانوَ ۾
- مُرڪيو ڀٽَ ڌڻي
- غزل
- سُونهن تنهنجو عظمتون ساڳيون رهيون
- هُن ٿي ڏٺو دَريءَ کان ۽ مينهن ٿي وسيو
- پيارُ منهنجو جي نَديءَ جهڙو نه هو
- گُلُ ٽاريءَ مان ڇِني پوءِ آڱريون سوچڻَ لَڳيون
- پيارَ کان جي ڌار آهي شاعري
- سارَ تنهنجي اچي پوءِ ٻُڏي ٿي وڃي
- جي دلين ۾ روشني آهي اڃان
- تو سِوا مون کي لڳيون سڀُ اوپريُون
- جيڪو سمنڊَ سُڏڪي لهرن تي لکيو هو
- ڪنهن سَمي ساهن ۾ هڪڙي سانوري هوندي هُئي
- اوهان جي اچڻ تي بتيون خُواب ٿيا ها
- سُونهن وارا دور ٿيندا پي ويا
- سومرا! هي توکي ڇا آ ٿي ويو
- منهنجي منَ ۾ زلزلا ڇو ٿي ڪرين
- دوستيءَ کي روشني سمجھي اسان
- ساڌُو ٻيلي جو پوڙهو ساڌُو سوچي ٿو
- هوءَ ته سڀُ ڪجُهه ڄاڻي ٿي
- حاويليءَ ۾ هڪڙي چولي ڦَٿڪي ٿي
- پيارَ جي اتهاسَ ۾ ڀوڳيان پيو
- جِتِ ڪتابُ آ رکيو اُتِ گُلاب آ رکيو
- ڪيسين دردَ پنهنجي دلين ۾ دُکايون
- پڙهيون مون ته آهن گھَڻن جون ڪهاڻيون
- زندگي ٻيو ڀي گھڻو ڪُجھه چاهي ٿي
- بادَل جي دلداريءَ تي
- ساوڻَ جا برساتي سپُنا
- روشني اونداههَ ۾ گُم ٿي وئي
- وارياسو وڻڪارُ ٿي سمجھي
- جنهن ۾ سمنڊُ سَمايل آهي
- مان تنهنجي پيار ۾ ويڙهيو پيو آن
- شهرَ پنهنجي ۾ هُئي جا زندگي
- سُونهن جي هڪَ سانوريءَ موهي ڇڏيو
- کيسي ۾ جي سپُنا ٿَئي
- مُنهنجي اکين ۾ پاڻي ڪونهي
- اوپرن جيان هُوءَ هِتان گُذري وَئِي
- مون وٽ جا پرڀاتِ ٻَري ٿي
- مايا ڏي سنسارَ جو رستو
- هي بي رنگ جيون رنگا رنگُ چوليون
- تو جا اکين سان ڪَئي آ
- جي به دردَن جُون ساعَتون آهن
- راتِيُون جاڳي دُکندو آهيان
- هوءَ به اڻڄاڻُ ٿيندي پَئي وَڃي
- فنڪارَ اَسين آهِيون
- تُنهنجي دَرَ تي ساهي آهي
- مان ڪڪرَ جو رُوپ ڌاري ٿو اچان
- اوهان جي اکين ۾ اشارا ٿا مُرڪن
- نيڻَ اوهان جي نيڻن ۾ جو اَٽڪي پَيا
- جيڪو مون وٽَ رهجي وَيو توکان ڪِتابُ
- دلرُبائي ڪينَ ٿي ايڏي ٺَهي
- جيڪا دل اُڃاري ناهي
- هُن ويچاريءَ ننڊَ کي وڪڻِي ڇڏيو
- جو ٿَر ۾ ڏِٺو هوندَئي
- گرم جُملا ٻيٽَ تي رهجي ويا
- دردَن کان لِڪائي هُئي
- اهڙو واءُ به گھُلندو سائين
- جڏهن به تُنهنجي پيارَ جا لهجا گُونگا ٿي پَئي ويا
- هر منظر آ خوف ۾ ورتلُ
- ٿڪل شامَ جهڙي حياتي اسانجي
- مونسان جَڏهن به تُنهنجي جَوابن ڳالهايو
- تو سِوا هر سازُ ٿو سُڏڪو لَڳي
- دل جي ڌرتي ٿُوهَرن جا سلسلا
- مُنهنجي گيتن راتِ مونکا ٿي پُڇيو
- ڪاوَڙ به هُن ڪَئي آ ڏِياريِءَ جي شامَ جو
- چنڊَ تي ڄڻُ ڄارَ ٿا پئجي وڃن
- ڪي پنهنجا پَرايا جَنم ڏينهن تي
- کَڙڪائي درُ ۽ دَري ڪونه ايندو
- اسان کان لنوائي هليو ٿو وڃي
- تو ڏٺي پيارَ جي ڪا گھٽي ڪانه هُئي
- غَزلُ ٿو لِکين ۽ پَرائي زَمين!
- گيت
- اڃا ٿا پَسو وَسو ڙي وَسو اڙي بادلو!
- بهارن جي مستي
- جنم ڏهاڙي جون توکي واڌايون
- يادُن جون ڇوليون تنها هي راتيون
- توکان دُور ته ناهيان مان
- گُلن سان سجايل هي جوڀن جا رستا
- هِنَ بند لفافي ۾ تولاءِ اُماڻيان ٿو
- آءُ او راڻا!
- تُنهنجي سا آهي
- ڄڻُ صِلو مونکي مليو
- دِل ڌار ڪري وينديون
- جو پل پل دُکي ٿواُنهيءَ کي ڏسَي ڪو
- ترائيل
- تُون به هاڻي سُومرا سوچڻُ ڇڏي ڏي
- ڪاظمي! تُنهنجا ڪبوتر ويا اُڏامي
- دردَ جو آواز هو اٽڪي پيو
- کتريءَ جي تصوير پئي هُئي
- صليبن جا رستا اوهان ئي ڏيکاريا
- هيلَ به ڏاڍو مينهنُ پيو هو
- نثري نظم
- نئون ناچُ
- ترقي
- ڊَپُ
- ورثو
- اُڃايل قافلن جا مُسافر
- مُفت طبي ڪيمپ
- ڪراچيءَ جي ٽاڪَ منجھند جو هڪ عڪسُ
- دليُون ۽ رانديڪا
- تُنهنجي شاديءَ واري ڏينهن تي لکيل هڪ نظم
- برفباري
- زينَب مارڪيٽ ۾ رکيلُ گَجُ
- هِڪَ ننڍڙي ڪَٿا
- تُون اڌوري نه آهين (ڪشور ناهيد جي نالي)
- ”آجاؤ آفريڪا“ جي مُهڙ ۾ ڪشور ناهيد پاڻَ بابت لکيو هو
- اسان آسمانَ جو رنگُ تبديل ڪرڻُ ٿا چاهيون
- آمريڪا جو عراق تي حملو : 2003ع
- وايون
- ڇو ايڏو گھٻرائِن ٿا
- ڄڻُ چريو آ ٿي پَيو
- مون کان وَڻ پُڇن ٿا
- خاموشِي ڳالهائي ٿي
- مُنهنجي ننڊَ ڦِٽِي وئي
- اڌَ راتِ جوجاڳِي ڇو
- هِڪڙو گُلُ ڪِري پَيو
- آرسيءِ ۾ پاڻ کي
- خُوابَ نگرَ ۾ پَري پَري کان
- ويهي مان ويچارُ ڪيان ٿو
- وِچَ ۾ پُلِ آ پِيارَ جي
- مَٿان چنڊُ ڏِسي پيو
- پئجي ويا ڀاڪُرين
- پڙهندي ناريءَ کي ننڊَ اَچي وئي
- گيتَ سڀُ حيران ٿيا
- پيرَ اُگھاڙا پيارَ جا
- ڪيرُ ٿو ڪنهن کان پُڇي
- سڀُ اَڱَر ٺَري ويا هِن
- ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!
- مُرڪَ کي ڳوليان پَيو
- هيءَ به ڪهڙي دوستيءَ آ
- اَلائي ڪِهڙيون حالتُون
- سَمُنڊ تي ايندي نه ڪَر
- تو جي پَگھَرُ اُگھيو پِرين
- ڪِيئن ٿِيون وسري سگھن
- اڄُ به منهنجي مَن تي ڳائـــــــــي ٿي مِـــــــيران
- شهرَ مٿان خاموشي آ
- گيتَ لکيل آهن
- مُنهنجو مَن مُرڪيو
- دردَ ته کُٽڻا ناهن
- ڏينهنَ ٿي ويٺي ڳَڻي
- تُنهنجي سينڌ پِرين!
- ڪَهڙو ڪنهن تي ڀروَسو
- جِيپِ وڃي ٿي ڊوڙَندي
- تُنهنجي گھَر جي رستي ۾
- راتِ مون روهڙِي ڏِٺي
- مُون سان گَڏُ هَلي پَيو
- تُون به جاڳي پَئُه کَڻي
- روزُ ٿو وِڪڻان پَيو
- تُون هَليو وَئين اوچتو
- سا صَدا ڪاڏي وَئي
- شاعريءَ مونکي ڏني
- سَڀُ لُڙڪَ سُڪي ويا هِن
- اديبن جا رايا
- شيخ اياز
- تنوير عباسي
- امداد حُسيني
- فهميده رياض
- تاج جويو
شامَ جو ڏيئا جَلائي
ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!
درسنيءَ جي دل اندر
دلبَريون پنهنجُون سَمائي
ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!
راڳَ کي روشن ڪري
روحَ جو رستو بڻائي
ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!
کيرَ جُون وٽيون ڀَري
پنهنجن اکين سان ورهائي
ڪامِڻيون ڪاڏي وَيون!