بهارن جي مستي
هوائن جي هستي
پرين! تُنهنجي جوڀن
سندي مُند پُهتي.
ڏٺو تو جي مُرڪي
حياتي آ ٻهڪي
وري دل جي ٻيهر
جُڙي آهي بستي.
ناهي پيارُ پستي
ڏسي پنهنجي مستي
اسان جي ادائُن تي
مُرڪي ٿي ڌرتي.
جي ڌَنُ مانُ ناهي
ڪو ارمانُ ناهي
ٺاهي پنهنجي چاهت
ستارن کان سستي.