ٿڪل شامَ جهڙي حياتي اسانجي
خالي لامَ جهڙي حَياتي اَسانجي.
اوهان جي اکيُن ۾ انگُورن جُون وليون
ڀڳل جامَ جهڙي حَياتي اَسانجي.
سڀئي تُهمتُون هَن اسانجي حصي ۾
آ بدنام جهڙي حَياتي اَسانجي.
اندَر ۾ اسان جي سَوين ڪرَبَلائون
ٿي ماتام جهڙي حَياتي اَسانجي.
سڀئي خُواب پنهنجا ويا گھائجي هِن
هي سنگرام جهڙي حَياتي اَسانجي.
اسان جي نصيبن ۾ نه نُوري نه ڪينجھَرُ
نه ئي ڄامَ جهڙي حَياتي اَسانجي.