اڃا ٿا پَسو وَسو ڙي وَسو اڙي بادلو!
وَسو ڙي وَسو
اڙي بادلو!
ٿوهَر ويون ٿي اسان جون اکيون.
نڪا بُوند نيڻن ۾ آهي رَهي
سڀئي خُواب پنهنجا ويا هن ڊَهي
ٽُٽي سوچ جو آ ويو سلسلو
اڙي بادلو!
سنيها اسان جا پُڄَن ٿا ڪِٿي
اسان جي ڏُکن جا مَسيحا ڪِٿي
اچي زندگيءَ ۾ ويو زلزلو
اڙي بادلو!
اسان جي نصيبن تي ڇو ٿا کِلو
اکين ۾ اسان جي لَهي اڄُ اچو
اوهان ئي ڪَيو ڪو اسان جو بِلو
اڙي بادلو!