کيسي ۾ جي سپُنا ٿَئي
تولئه ڏکيا رستا ٿئي.
ڏکَ وڇوڙا هي اوسيئڙا
محبوبن جا تحفا ٿئي.
تُون ته ويو هُئين خوشين پويان
ساڳيا دردَ ئي آندا ٿئي.
تُنهنجون صدائون بي معنى هِن
رهبر ٻوڙا گُونگا ٿئي.
ڪيسين گھايل پير ڪندين هي
اڳيان سمورا پاڇا ٿئي.
ڇالئه ڳوٺُ ڇڏي ويو آهين
شهرَ ۾ ڪهڙا پنهنجا ٿئي.
مُرڪي تو هي پاتا هِن پرَ
نانگن جهڙا تمغا ٿَئي.
پنهنجي انا سان دفَن ويا ٿي
قبرن تي بَس ڪُتبا ٿئي.