اوپرن جيان هُوءَ هِتان گُذري وَئِي
يادِ ڄڻُ ڪا ذهنَ تان گُذري وَئِي.
سجَ صُبحَ جو دَرُ اچي کڙڪائيو
راتِ ساري دردَ جيان گُذري وَئِي.
مون ته واٽون سڀُ نهاريون پَئي مگر
هُوءَ الائي جي ڪِٿان گُذري وَئِي.
جنوريءَ ۾ جُون جهڙي ڪا چُمي
ڄڻُ چپن جي ڀَر منجھان گُذري وَئِي.
تنهنجي وَئي کان پوءِ ٿيو احساسُ هي
زندگي ڄڻُ مون وٽان گُذري وَئِي.
گھوٽَ سان گڏُ ڪارِ ۾ هوءَ ڪامڻي
ڄڻُ ته منهنجي دل مٿان گُذري وَئِي.
ڪينَ ٿي مونکان سگھيو ڪو فيصلو
ريلَ تنهنجي شهرَ مان گُذري وَئِي.