پڙهيون مون ته آهن گھَڻن جون ڪهاڻيون
هَوائُن ٻڌايون وَڻَن جون جون ڪهاڻيون.
مُسافر کي رستي جي مِٽيءَ ٻُڌايو
پنهوارن، ڌنارن، ڌڻن جون ڪهاڻيون.
گُلابن جي مند ۾ اُڃايل رهيا جي
ٻڌايون انهن ئي چپن جون ڪهاڻيون.
نٿي دل مڃي جو اوهان سان ڪجن ها
اوهان کان ئي مليل ڦٽن جون ڪهاڻيون.
تُون ڏاٽن، هَرن ۽ جنڊن کان پُڇي ڏسُ
لڦُن سان سجايل هٿن جون ڪهاڻيون.
اسان پنهنجو ورثو نه سانڍي سگھياسين
فخر سان ڪيون ٿا وڏن جون ڪهاڻيون.
سَدا اُڀُ آهي ستارن سان مُرڪيو
۽ ڌرتيءَ جي دل ۾ دُکن جون ڪهاڻيون.
منهنجي حياتيءَ ۾ باقي بچيون هِن
اوهان جي اُماڻيل خَطَن جون ڪهاڻيون.